น
า
_
ย
ก
ร
ม
ี
่
อ
ะ
เ
้
ท
ง
ั
ว
ป
ส
ล
่า
ต
ด
ษ
ไ
ช
บ
ำ
ทย
ระ
ไท
จ
ใ
แ
ีย
้น
ไทย
ษา
ภา
ภาษา
าษ
ภาษ
พ
าษา
ว่า
ข
ิ
์
ภ
็น
ป็น
็
เป
ับ
ื
าก
ัน
เป็
าร
ห
ป็
ค
เป็น
้ว
าม
ี่
มี
ขอ
ใน
ปร
มา
_เ
ที่
่น
ที
ึ
ณ
แล
ุ
ัก
อม
ยง
การ
าน
อน
กา
ศ
ละ
อง
ว่
คำ
ปี
กษ
ียง
าย
ของ
ือ
อั
าไท
เส
ักษ
สี
ตร
อักษ
ษร
ักษร
เสี
กษร
่ง
ด้
เสีย
สียง
สีย
อัก
และ
ประ
ล้ว
รา
่อ
าษาไ
ต์
ษาไ
ู
สม
ึ่ง
าไ
ี้
ษาไท
ยะ
นก
กั
ยาม
ะก
อก
วย
_พ
ั้น
_แ
ซ
ได
จาก
าจ
ช้
ขอม
วะ
ึ่
ใช้
ล้
เช
_ใน
ะเ
กต์
ๆ
_ใ
โ
ื่
_แล
นี้
ดั
ต้
าไทย
นั
นี
ใช
ดับ
ได้
าง
จา
ยุก
ยุ
แล้ว
ยน
_และ
แล้
หน
าช
กัน
่ม
นเ
ุก
นภา
กต
ระด
งป
_ส
ะด
นอ
สระ
_เป
รี
รณ
ณย
รร
กล
นภ
เร
วร
นว
วรร
_ไ
้วย
ั้
้า
สร
นต
นภาษ
พร
ต้น
รณยุ
ณยุก
รรณย
วรรณ
าณ
ุกต์
ระเ
ื่อ
รรณ
นป
ยุกต
ออ
_ศ
ยา
ีก
รณย
ุกต
ีน
ณยุ
_ซึ่
ซึ่ง
_น
ซึ
_ซ
กู
นต้
็นต
ูล
ระก
้ม
ระกู
ะกูล
ป็นต
็นต้
ตระก
ตระ
ะกู
งเ
_ซึ
ซึ่
กูล
งส
ชา
_อ
รีย
เรี
_ข
ะดับ
ชื
กับ
ระดั
งแ
ยก
่เ
_ม
_มี
่าน
เท
ราช
_เป็
ต่
_ค
ช่น
เรีย
เด
_ภ
ะสม
_ภา
ช่
_ภาษ
นห
ะดั
ำเ
เอ
น่
ระส
นต้น
นั้
ียก
ียะ
ิด
นึ่ง
ิ่
ติ
รใช
หนึ่
รียก
ร์
นึ่
นั้น
หนึ
ัว
บัน
จีน
มห
กก
นการ
นกา
ชื่
นว่า
ีกา
ชื่อ
ะส
_ต
มเ
หล
จะ
นม
ปั
ัวะ
_อั
มีกา
นึ
นมา
เห
นว่
รใช้
ีการ
่อน
บเ
เพ
งว
ดีย
เดี
มาจ
าจา
นา
าจาก
มาจา
ลั
้อ
โท
ับเ
วก
ดี
ในป
_ป
นปี
จำ
เชื
ที่เ
่ว
รับ
งปร
ะเท
เทศ
ออก
ารา
รั
ทศ
็นภ
มาณ
ป็นภ
ระเท
ะเทศ
ม่
ประเ
งประ
็นภา
ี่เ
เดีย
สย
นใ
กูลภ
ก่
ูลภา
ลภาษ
สยา
ียน
อไท
สยาม
งต
ลภ
ลภา
ูลภ
ลา
มีก
รใ
ฐ
้เ
ับเส
บเสี
สื
บต
ะป
_ท
กอ
ดับเ
เช่น
ลาย
ด้ว
กต์เ